Αποβάλλουν την υπερβολική χοληστερόλη στο αίμα.
		Περιορίζουν τις αυξομειώσεις της αρτηριακής πίεσης.
		Αποτελούν εξαιρετική πηγή διαιτητικών ινών, ως εναλλακτική λύση στα φρούτα και τα λαχανικά.
		Είναι πολύ καλή πηγή βιταμίνης Ε.
		Δρουν ως αντιοξειδωτικό, προστατεύοντας τα κύτταρα.
		Μειώνουν τις επιπτώσεις των εκφυλιστικών ασθενειών, όπως η νόσος του Alzheimer και της φλεβίτιδας.
		Βοηθούν στην πρόληψη των θρόμβων αίματος.
		Προστατεύουν τις μεμβράνες των κυττάρων κατά των ασθενειών.
		Προστατεύουν από την αναιμία (έλλειψη σιδήρου).
		Ενισχύουν τη γονιμότητα και το αναπαραγωγικό σύστημα.
		Παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος.
		Οι ελιές είναι επίσης εξακριβωμένο ότι είναι και μια αφροδισιακή τροφή!
		Είναι θρεπτικές και πλούσιες σε περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα, όπως νάτριο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρος, φώσφορος και ιώδιο.
		Παρέχουν απαραίτητες βιταμίνες και αμινοξέα.
		Περιέχουν ελαϊκό οξύ που έχει ευεργετικές ιδιότητες για την προστασία της καρδιάς.
		Περιέχουν πολυφαινόλες, μια φυσική χημική ουσία που μειώνει το οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο. Έτσι, με την κατανάλωση μιας μερίδας ελιών καθημερινά, θα έχετε βελτίωση στην μνήμη σας μέχρι και 25%.
		Μόνο ένα φλιτζάνι ελιές είναι μια σπουδαία πηγή σιδήρου (4,4 mg).
		Η κατανάλωση ελιών μπορεί να συμβάλλει στην εξαφάνιση των ρυτίδων κατά 20%, δεδομένου ότι περιέχουν ελαϊκό οξύ, το οποίο κρατά το δέρμα απαλό και υγιές.
		Με την κατανάλωση μόλις δέκα ελιών πριν από το γεύμα, μπορείτε να μειώσετε την όρεξή σας έως και 20%. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα που περιέχονται στις ελιές επιβραδύνουν τη διαδικασία της πέψης και ενισχύουν την χολοκυστοκινίνη, μια ορμόνη που στέλνει μηνύματα πληρότητας στον εγκέφαλο.
		Επίσης βοηθούν το σώμα σας για να αυξήσει την παραγωγή αδιπονεκτίνης, μιας χημικής ουσίας που καίει το λίπος για έως και πέντε ώρες μετά την κατανάλωση.

Πηγή www.health24.com

Εμπεριστατωμένες αρχαιολογικές έρευνες έχουν καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα σύμφωνα με τα οποία οι πρώτοι κάτοικοι της Κρήτης, κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής περιόδου (6000-3000 π.Χ), μάζευαν και έτρωγαν μεταξύ άλλων καρπών και καρπούς αγριελιάς. Αργότερα, κατά την 3η χιλιετία π.Χ (την εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο), αναφορές σε αρχαία κείμενα κάνουν λόγο για δυναμική και συστηματική καλλιέργεια των ελαιοδέντρων από τους κατοίκους της Κρήτης!

Πολλά αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την κυρίαρχη θέση της Μινωικής Κρήτης στο χώρο της Μεσογειακής λεκάνης εξαιτίας της ανάπτυξης εμπορικών δεσμών με αντικείμενο την ελιά. Ο Γάλλος ταξιδευτής και μελετητής Paul Faure γράφει μεταξύ άλλων πως: …«η ελιά εξασφάλιζε την οικονομική κυριαρχία της Κρήτης στον αιγαιοπελαγίτικο κόσμο»… Στην Κρήτη της κλασικής και της ελληνιστικής εποχής αλλά και των ρωμαϊκών χρόνων υπήρξε πολύ μεγάλη εξάπλωση τόσο των ελαιώνων όσο και της ετήσιας παραγωγής ελαιοκάρπου σε όλο το νησί.

Εξαίρεση στον κανόνα αποτέλεσαν τα χρόνια της βενετοκρατίας (1211-1669 μ.Χ) περίοδος κατά την οποία υπήρξε αισθητά μειωμένη παραγωγή εξαιτίας, κυρίως, του γεγονότος πως οι Ενετοί έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αμπελουργία και σε άλλες μορφές καλλιέργειας πλην της ελιάς. Τόσο οι Αιγύπτιοι πάντως (1830-1840 μ.Χ) όσο και οι Τούρκοι στα χρόνια της τουρκοκρατίας (1669-1898 μ.Χ), παρά τις καταστροφές που έγιναν στους ελαιώνες του νησιού λόγω των εχθροπραξιών, έδειξαν ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της ελαιοκαλλιέργειας, επιβάλλοντας όμως δυσβάστακτους φόρους επί της ετήσιας παραγωγής.

Στη σύγχρονη Κρήτη, παραδόξως, αν και με δεδομένα και συνθήκες πολύ διαφορετικές από εκείνες του παρελθόντος, η επεξεργασία και η παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να γίνεται σε οικοτεχνική βάση, με ξεπερασμένες όμως υποδομές σε εγκαταστάσεις και μέσα, που μοιάζουν περισσότερο να διασφαλίζουν εικόνες του παρελθόντος, παρά τη συνέχιση μιας μακραίωνης παράδοσης με σύγχρονες αντιλήψεις για την υγιεινή και ασφάλεια των τροφίμων.